سخت جان!
پنجشنبه, ۸ مرداد ۱۳۹۴، ۱۲:۳۷ ق.ظ
«ما را به سخت جانی خود این گمان نبود» را چشیده ام!
از خودم تعجبم گرفته! روزگار تمام توانت را می گیرد... همینکه چند هفته روی صندلی بیمارستان کنار بیمارت بنشینی، همینکه ساعتهای مدیدی را صرف رفتن به دکتر و صف های طولانی بگذرانی، همینکه ساعت های زیادی را بدنبال فلان قرص بروی، همینکه... چند ماه میگذرد و هیچ نمیفهمی، هیچ...
توصیف حال و روز ما فقط از امیر بیان ساخته است که فرمود:
«انسان،اگر بیمار شود پشیمان می گردد و اگر تندرست باشد مشغول خوشگذرانی هاست! در سلامت مغرور و در گرفتاری ناامید است!»
