الهی عظم البلاء...
سلام خدا ...
از اولش شروع کنم طول میکشد از آخرش میگویم که:
نذری کرده بودم که اگر فلان اتفاق بیفتد من هم فلان کار را میکنم،البته که این طور معامله با خدا واقعا خنده دار است ...
با این که نشده ولی میخواهم نذرم را بدهم... که بگویم با این که نشده، من که در این طرف معامله هستم عمل کرده ام ...
دارم حساب میکنم عمری را که دست خداست...!
سرچ میزنم در سایتها و مقالات خارجی، مریضی مدنظر را پیدا میکنم... میخوانم و میخوانم ...
نوشته های خارجی روایت میکنند:
it is the most aggresive malignant...
it is very difficult to treat ....
About 50% of patients dignosed with ... die within one year while 90% with three year ...
خب علم حسابش را روشن کرده در نوشته های بالا ...
اما ما برعکس خیلی از آدمهای این کره ی خاکی که دستشان خالی از معنویات است، دستمان پر است...
یا من اسمه دواء را که خودش درباره خودش گفته بگذریم از ائمه و صالحانی که در طول این شِفاء هستند ...
این ایام کتاب نشان از بی نشانها را ورق می زدم، که درباره عارف کامل نخودکی اصفهانی است...
حدود 90 درصد از خاطراتی که نقل شده مربوط به این است که ایشان شفاء میدادند مریضان را...
میگردم دنبال چنین کسی... دستم خالیست، هستند این آدمها ولی گمشان کرده ایم در این هیاهو... چه کنم...
واسطه این جور جاها جواب میدهد! خودمان که دعایمان شاید از سقف بالای سرمان بالاتر نرود...
مدتی خودم را قانع میکنم که بله زندگی واقعا همین است.. باز احساس غلبه میکند، خب سخت است دیگر ببینی و ...!
اسکرول را میکشم بالا که ببینم چه نوشته ام و ادامه بدهم متن را اما این سه نقطه های انتهای خطوط توجهم را جلب میکنند و همین میشود دلیلی بر ادامه ندادن! چون خودش گویای نگفته هاست ...!!!
